Róża

Świerßczy¹ cała głowa dziwotworych pierzy Samolotu nadświetlnych ∫krzydeł nieuwierzy Przodkom i podziemnych mieczerzy² świejom³: Oni ∫karby zapomniane piszą – oni pieją.   Czołguś⁴ ciężkich cirli cirli ∫łyszą trele, Kiedy przy∫tanku ∫woie pußczaią niedziele; Serdußko światłulicznej wici⁵ pik pik pik pogina Przez drogę, niezgniotem mu o włos lawina.   Straży miey∫kiey czuyki kolce gołębi szukaią... Łapią po∫tacie bayek – bayki z więzienia wy∫taią... W świerßczu świat pani woni wie połowę: Uyść paßczy dozwoli (przebierze za krowę).   ¹) Świerßcz – grajek, poeta ²) Miecierz – transport, miecierz podziemna – metro ³) Świeja – śpiew wiatru ⁴) Czołgusia (potoczne) – tramwaj ⁵) Wici światłuliczne – sygnalizacya świetlna    

@agfka Wow, "ust niczyje" – "ta niczyja" to bardzo w moim guście. "Wszystko płynie jak powiada filozof Planta Rhei z Nagłowic" ;) Pozdrawiam :)

@agfka Ja już od końca lutego wcinam mniszek lekarski, podagrycznik, siedmiolatkę. Pycha! Pozdro.

napisz prosty ciepły wierszyk dla zwykłego kobieciątka uśmiechnięty jak najlżejszy żebyś w wersy zgrabnie wplątał   wszystkie kwiaty wszystkie świerszcze i motyle choć banalne kilka strofek tak naprędce tchnących wiosną w sam raz dla mnie   a koniecznie cały w rymach jak to tylko ty potrafisz no i miłość żebyś wyznał przeogromną wprost bez granic

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - miło cię widzieć - dzięki za przeczytanie - miłe to jest -                                                                                                             Pzdr.