nos dla

woni ukrytej w rzeźbionym puzderku
zawierającym treść mojego oddania
nie poddam pod krytykę
kochanie

choć w niewoli jednak słodkiej dymem
ognisk rozpalonych w sercu i płucach
z zewnątrz spoglądam na twoje
niedostępne wzgórza pokonam dłońmi
drżącymi z nałogu

cygara ponoć najsłodsze
zwija się na udach

a więc okładam liśćmi poczynam
nieśmiało żarem

wypalimy wspólnie
gdy sen się skończy
dzień przed nami
z cudami wzajemnej zależności

Ach, te cuda wzajemnej zależności!
Najsłodsze zwija się na udach.
Sen się skończy, ale nastanie dzień.
Piękna, wzajemna zależność. Nałóg.
Czy można poddać pod krytykę?
Nie, jeśli się kocha.

Ale tytoń szkodzi, może to inny jego rodzaj?

Pozdrawiam.

@szarak_42

Ojej! Wilczyco, dziękuję.

Ty chyba jedyna znasz mój potencjał i chętkę, żeby rozpirzyć tu wszystko.
W czym się powstrzymuję, wstawiając, póki co, moje gnioty.
Ten ostatni gniotem nie jest.
To konkretne słowa do konkrektnej tabakiery.