Wyspa

Jest ciemna noc, niewiele gwiazd
Na niebie jest widocznych
A krucha łódź przez morze mknie
Burzliwe fale wokół
W niej płynie on bez żadnych map
Brak mu też nawigacji
Kompasem serce jego jest
I dusza, co nie zaśnie

I płynie tak przez czarną noc
Wiatr ciągle w oczy wieje
A jakiś głos powtarza wciąż
Że miejsce to istnieje
Więc miota się, samotny jest
Na morzu tym wzburzonym
Szuka tych dróg do wyspy gdzie
Odnajdzie w wieczny spokój

Niewielu dzisiaj takich jest
Co nie chcą żyć wygodnie
Powoli życia rzeką mkną
Gdzie tylko są przechodniem
Lecz jemu nie jest dane by
Spokojnie życie przeżyć
On ciągle szuka czegoś, co
Być może nie istnieje

A gdy rano nadejdzie świt
I biała mgła opadnie
Pośród skał wyłoni się
Ta wyspa, której pragnie....

Ogólne przesłanie bardzo wyraźne i niechby tak było, aby każdy z nas, pomimo przeciwności losu,
odnalazł swoją upragnioną wyspę...
Gdyby przystanąć na dłuuuużej, pewnie kusiłoby do sporych zmian w tekście, który choć czytelny,
jest pisany zapewne przez kogoś młodego, takie mam wrażenie.
Życzę dobrych wiatrów na morzach.
Pozdrawiam.