grawitacja

śnie różowy ciepły
pogodnego nieba odbicie
gdzieżeś uleciał

zostawiłeś po sobie realność
weszła w puste miejsce
jak w oczodół śmierci
w wieczne listopady
których nie lubi nikt

trzymają grawitacją
przy ziemi matce
trzeba kosmicznego pędu
by wyrwać się znów
ku gwiazdom

@Stary_Kredens

sny ulatują bezpowrotnie
kreują gwieździste kreacje
zazwyczaj samotnie marzymy

realność nas nudzi lub śmieszy
pustkę zostawia albo niesmak
śmierć zaś przeraża jeszcze żywych

pociąga tylko grawitacja
czasem z nóg zwala razem z chemią
rakietą do gwiazd ludziom śpieszno

popęd i pęd jest w tym pomocny
prawa zasady pozwalają
poczuć nieważkość żywej masy

@Stary_Kredens
Smutek i tęsknota ...a gwiazdy zbyt daleko .
PozdrawiaM.

@Stary_Kredens

Witaj - albo jeszcze raz różowy sen przywołać .
Ta śmierć - zastanawiająca - nie smaczna jakaś - listopady są czasem piękne ...
pozd.

@Stary_Kredens

Prawa fizyki (np. powszechnego ciążenia, zachowania masy i energii) i astronomii (np. Keplera) :) Ja także... :)

@Stary_Kredens
Zrezygnowałabym z wersu;

których nie lubi nikt

Ja też nie znoszę listopadów ale są tacy co lubią z przekory.

@Stary_Kredens
to ja tak trochę przyziemnie - realnie znaczy.
To wcale nie jest sen, tylko kawałek życia wyjęty z tygodnia.
Chyba każdy to ma, kiedy budzi się w poniedziałek i odczuwa
mniej więcej to, o czym piszesz. Za to ostatnie dwa wersy
brzmią jak oznaka budzącej się do życia wiosny, czyli - dostajemy skrzydeł, bo
mamy piątek - nareszcie weekend!!! :)
Fajne.

Wybacz, ale wiersz to nie teza do udowodnienia
pozdrawiam Kredens

@Stary_Kredens
No tak nostalgia listopadowa, chociaż luty i daleko do różowości. Ładne))))