moja depresja

Stefanowi R.


szukam klucza do skutków i przyczyn
żonglujących żagwiami wyobraźni
zrozumienie nie patrzy przyjaźnie
dobre chęci są w piekle wyryte

obowiązki zbywane w przelocie
satysfakcje zniknęły w przestworach
miłosierdziem uskrzydla myśl Boża
a słabości przyniosły strat krocie

wciąż nadzieją napawa świtanie
w dnia chaosie tak ciche chcę słyszeć
a poprzeczkę podnoszę wciąż wyżej
choć nie koi modlitwą różaniec

już się nie bać wyrzucić demona
w natłok myśli wprowadzić porządek
niech pokora świat wokół urządzi
i z miłością zło wszelkie pokona

zza tej góry cień wyższej dobiega
zaś na błoniach miejsc zbrakło od wczoraj
ptaki tuli wiatr czule z wieczora
może kiedyś dosięgną wrót nieba

@Jacek_Suchowicz
Dobrze byłoby ze Stefanem usiąść przy szklaneczce :)

@Marlett
i owszem nawet mam doskonały samogon powyżej 60 wolt
ech i gdyby znalazł czas
pozdrawiam

Jacku, wiosna idzie, depresję przykryje kwiatami,
a słońce rozświetli mroki.
Też czekam na jakiś promyk.

Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie :)