Kimś

jakoś tak dziwnie tu żyć
jakoś tak dziwnie
gdy co się z nieba dźwignę
to mnie do dna za fraki podniosą
i więcej czułbym wolności
gdybym mógł z tobą za rękę
niż gdy mogę być kim zechcę
tylko nie samym sobą
jakoś tak dziwnie
nie móc być razem
nie móc być osobno
i nawet smutnym być nie wypada
...radosnym zresztą też nie za bardzo
za to mam jasną wskazówkę
ważne by być kimś!
i choć kimś właśnie jestem
to jednak kimś niewłaściwym
za dużo kimś jestem?
za mało kimś jestem?!
za mało szarym
za mało kolorowym
no...
jakoś tak dziwinie

pachnie mi pretensjami do całego świata

@WiJa

Może ująłbym to trochę inaczej, niż Ty, ale tym jest ten wiersz :)
I nie widzę w tym nic złego.
Natomiast nie do końca wiem, co Twój komentarz wnosi.

@Carat
jest ostrzeżeniem, ale już sam nie wiem, czy tylko przed czymś jednym :)

Niestety nadal nie rozumiem, przed czym może Pan ostrzegać. Prosiłbym o rozwinięcie. Najchętniej dosłowne... :)

@Carat
przed pretensjami do całego świata, tylko nie do siebie :)

@WiJa
Właśnie ten wiersz ma obrazować, że podmiot liryczny nie jest w stanie zmienić niektórych spraw. Chodziło mi tu np. o religię, pochodzenie, orientację etc.
"Mogę być kim zechcę,
tylko nie samym sobą"
Z tego powodu jest to żal do całego świata, ale może nieudolnie to zobrazowałem - zdarza się :)

@Carat
musisz się sam przemóc, choćby i przeciw całemu światu, świat Ci na pewno nie ułatwi niczego, tzn. pomoże, jeśli nie zaszkodzi :)