jej oczy

Gdy je zobaczyłem, nie myślałem wcale
Że ich tęskny kolor, tak bardzo mnie zmieni
Zabarwione w różnych odcieniach zieleni
Zawłaszczyły moje zimne serce trwale

Czy były szczęśliwe, chyba nie do końca
Smutek i nostalgia zuchwała z nich biła
Tajemnicza siła w każdej z nich się kryła
I świeciły wiosną jak namiętne słońca

Jak je znów zobaczę będę patrzył dłużej
Wrodzoną nieśmiałość, co mnie więzi zburzę

Spojrzę w nie głęboko tyle tylko mogę
Uśmiechem spróbuję, przykryć duszy trwogę

A gdy pod rzęs chmurą przestaną się chować
Zapytam spojrzeniem czy potrafią kochać

@Andrzej_Wojnowski
Smutek i nostalgia zuchwała z nich biła ?

Nie znam sie na wierszach ale jako czytelnikowi nie zabardzo mi sie spodobalo ze ostatnia zwrotka sie jednak nie rymowala, szkoda

do chowac rymuje sia ratowac

moze Twoje serce ratowac?

nie ma jak w czyichś oczach się utopić, a co dopiero czyimiś oczami się upić, wybieram to drugie :)

@Anna_Maria_Blondynka
Rymy są jak należy :)

A gdy pod rzęs chmurą przestaną się chować
Zapytam spojrzeniem czy potrafią kochać

@Andrzej_Wojnowski


"Smutek i nostalgia zuchwała z nich biła" - one takie są .

Niestety rzadko je oglądam - piękna nieznajoma.

Ostatnio była słoneczna pogoda i schowały się za ciemnymi okularami więc nie zapytałem.
Czekam na deszcz... .

pozdr.

@Andrzej_Wojnowski
Zuchwałość trochę mi nie współgra ze smutkiem i nostalgią
dlatego pytam czy aby na pewno ?

@Marlett

Na pewno i tym mnie zauroczyły.

@Andrzej_Wojnowski
Zabawny

piękne

@stanisław_prawecki

Dziękuję za komentarz .