o przemijaniu

patrzę w niebo
krzyczący jastrząb przybiera postać anioła
chmury tworzą drogę do równin horyzontu

wszystko się zmienia otwierając
nowy wymiar myśli o przemijaniu
trwam w chwili
w której nieprzytomny czas chwycił mnie za ręce
biel dłoni blaknie pokrywając się siatką dni
zgarniam powietrze jak gdybym chciała
wypłynąć z nurtu zdarzeń
przez palce jak woda przeciekają zegary

kiedy nie można wszechświata zrozumieć
można próbować go udomowić
zmieścić w garści
z miliardów gwiazd utworzyć własną klepsydrę
oczekiwania na to co nieuchronne

@luna_

Witaj - nie wiem jak innym ale mi się dobrze czyta - płynnie bez zgrzytów .
A co się tyczy wszechświata - ogromne pole do popisu - a i tak prawdziwej
odpowiedzi jak na lekarstwo - trzeba żyć i czekać - może na coś co zaskoczy...
pozd.

zastanawiam się, czy myśląc o przemijaniu patrzymy w przeszłość, czy w przyszłość :)

@luna_
Wiemy co jest za nami.
Liczy się to co jest tu i teraz.
Czekamy na każde jutro , na nieznane :)
PozdrawiaM.

@Waldemar_Talar_Talar
z tym zaskakiwaniem wolałabym, żeby życie się wstrzymało. ostatnio mam dosyć niespodzianek... dziękuję, że się zatrzymałeś Waldemarze i napisałeś słowo o swoim odbiorze tekstu :)

@WiJa
prowokujesz do dyskusji Wija :) myślę, że w przemijaniu i refleksji nad nim liczy się i przeszłość i przyszłość, jakieś plany, ale czy mam rację?

@Marlett
chyba jestem trudnym człowiekiem. nie czekam na przyszłość. po ostatnich wydarzeniach w życiu wolałabym, żeby jej nie było. pozostało mi TERAZ. dziękuję, że zatrzymałaś się na chwilkę pod moim tekstem i za refleksyjną wypowiedź :)

@luna_
masz rację, albowiem zawsze jest to, w co wierzymy :)

@WiJa
czyli wiara w to co nastąpi, jednak przyszłość liczy się bardziej chyba, prawda?

@luna_
dla wiary to, co było jest tym, co jest, i to co będzie jest tym, co jest. jakby to inaczej powiedzieć, to, co było (nigdy) nie przeminie, a to, co ma być, to będzie, a nawet ciągle jest, skoro tym żyjemy, czyli to już przeżywamy :)

nic nie przemija patrząc w niebo...