Właściwa chwila

wino w kieliszku czeka
pełza po czystej przędzy zmysłów
uwięzione
w przestrzeni pragnień
i obietnic jak sen daleki bo nie nasz
równoległy jedynie
i uchwytny czasem

wino w kieliszku czeka
gaśnie w pół drogi ręka wyciągnięta
wilgotnieje
w wariantach prawd i prawdopodobieństwa
jak oczy głupca
co obserwują pozornie bezmyślnie
i wciąż od nowa

wino w kieliszku czeka
pies uwiązany do życia
co wyszarpuje iskry miłości z serca swojego pana
który choć kocha
zaniedbuje
bo świat go obdarował ogromem błyskotliwej tandety
w zamian za cenny czas
w zamian za nasze ja

wino w kieliszku czeka
zapowiedź początku
i końca
gdy chwilę można odwlekać w nieskończoność
jak cięciwę napinać do granic wyobraźni
i duszy

lecz jeśli nie teraz to kiedy

poemat, chociaż jak dla mnie za dużo o jeden, czy drugi ozdobnik (ale jak darować sobie np. taki wers pełza po czystej przędzy zmysłów, niech więc jest i świadczy o bogactwie (jak mówiłem, dla mnie zbytecznym) poezji, i jak mówię, (tak czy inaczej), wiersz klasa :)

@WiJa
dziękuję za chwile poświęcone mojej poezji i pozdrawiam serdecznie :) :) :)