poecie

jest w tobie coś wiecznego
jakbyś sam usuwał się na obraz siebie

w nazwach
i anielskich chórach aniołów stróżów
zawarłeś pakt z wiecznością
w niej odnalazłeś się jako jej stwórca
amator
i łańcuch ciągnący się aż po dzisiejszy ziemski dzień
oplatający słowem szarość

kimś nieskończenie odległym jesteś
w swojej odległości nie domyślając się własnego istnienia
toczysz wojny o oczy wbite w ciemność jednocześnie
stojąc twarzą do światłości
zaprzedałeś duszę

wierszom

poza tym, że nawet pisząc o kimś, to i tak piszemy o sobie :)