Zielone wersety

poranne słońce
nie da się zamknąć w zielonych wersetach
ani błękit czysty jak kryształ
to słowa
nie potrafią rozgrzeszyć nocy
serwując na deser styl
i epitety

czy można
więzić w linijkach atramentu
cichy szelest jeziora pod stopami wiatru
niedbałe myśli nadbrzeżnych muszli
lub świętą łódź
z żaglem jak Boga krew
w poczekalni serca

czy można
piórem kreślić ciszę
marzenia ująć w rymy
trawę hodować
w metafor wazonie

w zielonych wersetach
nie pochowam nieba
sosen, brzóz, modrzewia lepkiej pajęczyny
maków, zbóż
motyli, głupiutkich biedronek
ani szarego, wiejskiego kościoła
obok cmentarza
gdzie rośnie czarny bez

@anna_barbara__czuraj-struzik

Witaj Barbaro - pięknie pięknie i jeszcze raz pięknie .
Głupiutkie biedronki i czarny bez - idealnie wkomponowane w całość .
pozd. zielono jeszcze

Moim zdaniem pierwsza i ostatnia zwrotka (jeśli można tak mówić o wydzielonych częściach białego wiersza :)) są na tyle dobre żeby, zrobić na mnie wrażenie. To co pomiędzy nimi do porządnego pocięcia i do dopracowania.
Pozdrawiam serdecznie
i do poczytania :-)

A... i wersety zmieniłbym na wersy :)
Pozdrawiam jeszcze raz :)

@anna_barbara__czuraj-struzik
A ja nie dodałabym ani nie odjęłabym jednego słowa... może poszukałabym do tego tylko pięknej melodii...

@Waldemar_Talar_Talar
oj oj oj :) aż się zawstydziłam eh :) :) dziękuję

@Anna_Maria_Blondynka
:) :) :) :) dziękuję za cieple słowa