Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Odpływam


anna_barbara__czuraj-struzik

Rekomendowane odpowiedzi

odpływam łodzią w nieznane
w morze nieświadomości co rośnie we mnie jak kwiat paproci ten pierwszy
i jeszcze nie podrabiany

łódź obładowana marzeniami
łódź upleciona z pragnień, które ludzie zazwyczaj nazywają głupotą
a przecież niezmiennie stają się oczywistą prawdą
kołysze się i rozmyśla

tak bardzo chciałabym zabrać ze sobą
istnienia inne zaplątane w sieć
czasu i poza
przestrzeni i poza
być albo nie być, Szekspir niezmiennie inspiruje pokolenia
a mieć nie przyciąga przeciwieństw tylko biedę

odpływam łodzią w nieznane
fokmaszt przeżera wiatr
kil smutek spija z fal jak słony smak sztormu


Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Myślę, że kiedy życie czy chwila
przynosi nam jakiś pomysł lub
szkic tematu, to pierwsza część
tekstu jest spójniejsza i lepsza

Tu chyba jest podobnie

Tekst myślę powinien być oszczędny
i unikać ujęć rozwiniętych, na rzecz
tych jedynie niezbędnych
określających najcelniej.

T/



Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ani ja pan
...................

Pamiętam jak ktoś przyszedł do mnie kiedyś z fiołkami
Nie wzięłam, więc cisnął w moją twarz tymi kwiatami

To był mój przykład

A tu Norwid

"Jak gdy kto ciśnie w oczy człowiekowi
Garścią fiołków i nic mu nie powie..."

....................................
T/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...