Widziałem

Widziałem zakola Odry
Ni ruchu, ni dźwięku nie słychać
A żurawie jak ptaki modre
Dzisiaj bezczynne są w ciszy

Wodo moja, magio bezkresna
Ty zawsze spokojem uładzasz
Słonecznie jasna i niespieszna
Szaromroczną słońce rozpogadza

O, widoki portu nieznane
Gdzieś daleko łąki zakola
Ponad wodą mewy zakochane
Cudem białym malują obraz

Nic już więcej, znaku nie spiszę
Chociaż widok wart malowania
Może słowa, może jego braknie
By dokończyć idealny zamysł

Bo cóż warci, co my jesteśmy
By dorównać przyrody wyrazom
Lepiej milczeć i nie mieszać treści,
Czy też puścić słowa ptakami?

@TomaszT
ostatnia strofa bardzo trafna :) :) :)