Jesień

W październiku
przeźrocza przeszłości
spadają do talerza jak
pieczone jabłka
lub knedle ze śliwkami
polane słodkim sosem
dawnych uśmiechów
niepewnych przyjaźni
niedokończonych walców
zapełniają przestrzeń
aromatem nostalgii
zahaczają srebrną nić
babiego lata i ciągną
błyszcząc kropelkami rosy
w szumie życia
przez jesień

Dziękuję za uwagi
Pzdr

"przeźrocza przeszłości
spadają do talerza" - to mi się podoba.

Usunęłabym drugi wers.

Dzięki za sugestię, może i racja, najważniejszy jest odbiór
Pzdr

@Annie_M

Witaj - faktycznie jesień jest tego warta by o niej pisać ...
Fanaberka dobrze radzi - no ale to ty decydujesz .
pozd.

Ok dzięki serdeczne , zmieniłam

Jesień to moja ulubiona pora roku, bo ma w sobie trochę każdej z pozostałych.

Piękny wiersz.

@Kapistrat NiewiadomskiHmm,  dzięki :)

@affdzieki za komentarz, dawniej więcej tu było krytycznych uwag pod wierszami. Nie wiem, może się bardziej chciało, a może autorzy się mniej obrażali? Trudno powiedzieć. 
Teraz, po przeczytaniu pewnie ( nie chce skłamać) ale dosyć sporej ilości wierszy przez te wszystkie lata, pewnie nie napisałabym takiego wiersza. Ale niech jest :) Ja widać, czasami ktoś go odkopie z liści :)
Pozdrawiam

@Annie

Przepraszam, że się wtrącę, ale z tymi krytycznymi komentarzami różnie bywa: jednym pomogą doszlifować twórczość, innych załamią, czasem nawet na resztę życia. Dlatego każdy krytyczny komentarz należy czymś osłodzić, znaleźć w pisaniu drugiego człowieka coś pozytywnego, rokującego na przyszłość — wtedy łatwiej negatywną opinię przełknąć.

Tyle z mojej strony; jeszcze raz przepraszam za odbieganie od tematu i trollowanie.

@Jacek_K dzięki, ale wiesz z biegiem czasu człowiek staje się coraz bardziej krytyczny w stosunku do tego co napisał.

Nie nie odbiegasz, rozmawiamy przecież o wierszach i komentarzach :)

Ten temat był już tu poruszany nie raz. Teraz uważam, ze każdy powinien robić tak jak czuje i tyle.

@Annie Czyżby... już?
                  drepcze tuż tuż!
 

Pozdrawiam jesiennie Aniu.

Masz absolutną rację. Osobiście nie lubię krytykować wierszy, aczkolwiek lubię czytać teksty niedoskonałe i szukać w nich cząstki, która mi się spodoba. Czasami naprawdę wystarczy jedno zdanie. Daje mi to dużo radości. 

Poza tym naprawdę wrzućmy na luz i niechże wreszcie przemówią w tekstach emocje osób, które może i nie piszą najpiękniej ale na pewno z serca. 

PS: Jednego tylko nie znoszę w poezji i nie zaakceptuję przenigdy, choćby nawet wiersz był najbardziej poprawny na świecie: wulgaryzmów.

Jeszcze nie jeszcze lato i u mnie 35 stopni w cieniu :)