podróż

i nagle blaskiem zaczął lśnić
widział choć nie miał wzroku
a wokół niego było tylko nic
i nic nie było wokół
...
nastała cisza umknęło zmęczenie
myśl na pół pękła jasna choć wyblakła
i wyłoniła z tej nicości cienie
cienie przeszłości płynące do Światła

i rozpoznając te blednące smugi
stanął przed Głębią początku i końca
stanął przedstawić wady i zasługi
gdzie nie ma nocy Księżyca Słońca

w niewoli strachu stojący w bezświecie
o zgrozo nagła! ciosie lęku nagły!
czy myśl w bezczasie czystą odnajdziecie
bezbrzeżne oczy Prawdy?

stał patrząc w przestrzeń gdzie świata już nie ma
stał w Oczy patrząc w ten bezmiar żywota
nim myśl przemknęła nim błysnęła iskra
ujrzał ocean Dobroci i Złota
...
gdzieś popłynął duchu na falach wieczności
i której gwieździe nadać twoje imię
zmieniając ciemność w kolorów błogości
Światłem bądź przy mnie

czwarty wers ruchomy w strofach

"gdzie nie ma nocy Księżyca Słońca" nie łapię tej nocy Księżyca i Słońca

pozdrawiam

@luna_
Popieram Jacka a reszta tp piękne porównania poetyckie,pozdraiam.

@Jacek_Suchowicz
Masz rację Jacku. Trzeba z tym coś zrobić. Poprawię tak, żeby średniówka była wyczuwalna. Chwilowo brakuje mi pomysłu.
Z nocą- kojarzy mi się to co najgorsze emocjonalnie- depresja, ból, załamanie, brak sensu. Może dlatego w jednym wersie jest i noc i Księżyc co jest równoznaczne. Czytelnik jednak nie musi o tym wiedzieć, a że tekst jest bezpośredni i nie zawiera metafor, powinnam być konsekwentna.
Dziękuję za uwagę :) Przyda się na przyszłość :)

@halcia
Dziękuję za wypowiedź Halciu i za ciepły odbiór :)

Pięknie