Racja

Do Prawnuków

Wnuczku, dla ciebie to tylko historia.
Bez wyrazu przestrzeń mglista.
W twoim czasie inna już teoria;
Przetrwać przerost wszystkiego;
Apokalipsa.

Przed tobą byli tu ludzie, także chrześcijanie.
Kwitły, nabrzmiewały demokracje.
Słowem bądź sztyletem szczuto zabijanie.
Salonowy kodeks wzbraniał stanowienia
prawa dla odmiennej racji.
Dekalog nicowano, aby bądź sposobem,
rosę korzyści spijać na tkance narodu.

Lecz nie sama podłość kwitła w czasie danym.
Była strona druga co poszukiwała,
celnych ziaren prawdy w błocie zagrzebanych.
Odwieczny imperatyw łaknienia.
Skała.
Zmysłem duszy szukali, choć im wyszydzano,
niepoznanych przymiotów transcendentnej racji,
tęsknotę poszukiwań nadprzyrodzonych wartości.

Tomice, styczeń 2017

@Zbigniew_Rułkowski

Witaj - twoja racja moja i innych ale czy zrozumie to dzisiejszy
młody obywatel tego świata - śmie powątpiewać.
Trudny wiersz Zbigniewie - ale rozumiem twój zamiar.

Udanego dnia życzę

To jest raczej kazanie do wnuka
wsadź to w formę i dosyp sporo przypraw (metafor)
jako wiersz wolny winien być lapidarny

Pozdrawiam :))