Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

instrumentalnie


Jerzy_Edmund_Sobczak

Rekomendowane odpowiedzi

och Violo violino!
cudna wiolonczelo znów czarujesz kształtem
palcami więc muskam twe biodro wysmukłe gorące i gładkie

gryf lekko ujmuję czując struny drżące
z twoich włosów miedzianych splecionych tysiąca

splatałem do rana a ty tylko drżałaś

z pokorą znosiłaś chciwe dłonie moje
cierpliwie czekając kiedy cię nastroję

znienacka przekornie trącam struny spięte
srebrzyste arpeggio wybrzmiewa w noc śmiechem

wśród echa dzwoneczków wraz z tobą wibruję
i pewnie bez trwogi smyk garścią ujmuję

błyszczący poświatą świeżej kalafonii
niech zabrzmi muzyka niech ciszę rozogni

uciąłem od ucha a świat się zasłuchał i w krąg zawirował
do tańca natychmiast ruszyła podłoga

z początku kawałek dostojny wolniutki
nim dotknę zgadujesz i znasz moje nutki

wpierw w górę oktawę i na dół o kwintę
wibruję wraz z tobą przyciągam na chwilkę

i nagle spod piersi wtóruję ci śpiewem

i w tańcu zatracam trzymając w ramionach
ty wznosisz melodię za chwilę spełniona

aż cisza się nagle tych kwileń przelękła
jęknęłaś załkałaś jakby struna pękła

omsknęła się ręka

i strugą gorącą w twoje wnętrze tryskam
to serce rozprysło w okruchach jak kryształ

samotnie w kąciku podśpiewuję solo
gdzie jesteś violino? tak tęsknię

och Violo!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...