są, choć niewidoczne

A życie po nich samo chodzi,
czy tego chcemy, czy też nie
i nieistotne starzy młodzi,
ono po prostu na nich jest.

Tu się nie liczy: splendor, kasa,
wszelkie tytuły biorą w łeb.
Gdy osobowość ubogacasz,
wtedy do góry sam się pniesz.

Zaś wszystkie draństwa i podłości,
natychmiast ostro, ściągną w dół.
Na jakimś stopniu każdy gościem,
nieważne sługa czy też król.

Łączą, choć zawsze niewidoczne,
niebiańskie bramy - piekieł drzwi.
Wciąż po nich krążysz zanim spoczniesz,
kierunek sam obierasz ty.

@Jacek_Suchowicz Ach te ... podszepty!

są choć niewidoczne

Praca domowa /KPS/ odrobiona.
Do zobaczenia w czwartek

@Jacek_Suchowicz
Ja tu sobie jeszcze trochę poczekam na rozwiązanie
zagadki :)

Pozdrawiam Jacku.

@Jacek_Suchowicz

Witaj Jacku - zagadkowo dziś u ciebie - chmury zbyt proste i nie prowadza
do piekła ale schody mi pasują - ale jest te ono więc nici z tego.
Ciekawe co z tego wyjdzie...

pozd.

@Jacek_Suchowicz
Witam, bardzo rytmiczny,
a jednocześnie głęboki w swoim przekazie wiersz.
Czytam już któryś raz z kolei, i za każdym razem bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam ;)

dzięki za komentarz
jakoś to wszystko jest tak skonstruowane, że jak nie idziemy do góry, to schodzimy w dół

Pozdrawiam