Nemrod Poetyczny

[ol][li]/Łowy - Pamięci kolegów Andrzeja Zakrzeńskiego i Andrzeja[/li]
[li]Borkowskiego/[/li]
[/ol]
Do lasu, na łowy,
gna Hubert leśnika.
Tam drzewa, tam chaszcze,
zwierz dziki pomyka.
Atawizm maczugi
głęboko w nim siedzi,
nic żona, rodzina,
życzliwi sąsiedzi.
Myśl jedna w nim kwitnie,
myśl pełna nadziei,
wytropić, osaczyć.
Na weksel! Do kniei!
W rewirach tajemnych
tam zwierza matecznik,
czarnego, płowego,
był zawsze odwieczny.
Tam zieleń i cisza
na obraz świątyni.
Oddechem przyrody
ostęp świętym czyni.
Tam drewna nie biorą,
zbyt droga fatyga,
mchy, wilgoć i błoto
w moczarze zastyga.
- Wtem sójka wrzasnęła.
Głosi awanturę.
Ta zawsze się wtrąca,
taką ma naturę.
Wataha ruszyła;
Nemrod oddech wstrzymał,
odczekał, przymierzył,
palec długo trzymał
- na cynglu, gdy zwolnił...
Strzał reszty dokonał;
hukiem przerwał ciszę,
długo echem konał.
Strzał celny w komorze;
zwierz do przodu skoczył,
ostatni raz okiem
po kniei potoczył.
Myśliwy broń spuścił,
o trofeum myśli,
dzik na boku leży
i testament kreśli.
Taka była łowów
poezja z Kwidzyna;
taką w moich myślach
w mojej duszy trzymam.

@Zbigniew_Rułkowski
Myśliwy broń spuścił,?
...raczej opuścił.
Popraw też cytat, nieestetyczny.

Raczej patetyczny ...
Obydwaj hobbyści - Nemrod i Herod ...
Biedna ta sójka, po ludzku wrzasnęła.

@Marlett
- teraz dostrzegam - dziękuję

@ja_bolek
- ja-bolku, jeżeli jesteś wegetarianinem to Twoją uszczypliwość przyjmuję,
lecz jeżeli jadasz kiełbaski ze świnki, która kończy żywot w ubojni,
to jesteś hipokrytą.
Najlepszego.

"Tu przerwał, lecz tekst trzymał;
wszystkim się zdawało,
Że autor mówi jeszcze,
to echo gadało.
Wysłuchawszy mówionej
arcydzieło sztuki,
Powtarzały je dęby
dębom, bukom buki."
:)))

pozdrawiam