jestem cały

jestem cały strzępem z żądzy
kto mnie, pytam, tak sporządził
raczej kto popsuł tak wiele
że już brak celu jest celem

jestem tylko pytajnikiem
smutnym głupcem, złym cynikiem
psem wyjącym w głębi duszy:
koniec męki! dość katuszy!

wyprowadź serce na spacer
słońce znowu chcę zobaczyć
świeże, poranne pragnienia
zimnych wiatrów lekkie tchnienia

kto właściwie mnie tak zabił
że dziś tylko mogę marzyć
o kolorach, kształtach, dźwiękach
lecz nie mogę ich pamiętać?

jestem, jestem, może będę
jeśli klatka złudzeń pęknie
zrzuć mi wiarę na ratunek
albo z pętlą krótki sznurek...

@Kolos94

Witam - ten nas sporządził którego na końcu peel prosi o wiarę - chyba w dobrym kierunku poszedłem.
Ja zakończenie bym tak widział ;nie pętle z krótkim sznurem.
Przyznam że wiersz dobry.
pozd.