po-twórca jak po-rody

zwinięte
sprężyny żeby się odbić
w oczach jak słońce

żywe i życiodajne drogi
pulsują tonowo

śpiewają w ruchu

przyjdą
z zewnątrz będą
patrzeć i widzieć palcami

ech... zgaduję, że jednak "po-twórca"? straszną ilośc skojarzeń mam przy czytaniu tego wiersza, ale doprawdy nie wiem czy to objaw dziwactwa ;) nie wiem czy przypadkiem trochę Huxleyem i powiało i masową produkcją? a tym co to przyjdą i oglądać będą to tylko popcornu wówczas brakuje ;) nie wiem jak z tym pulsem, bo z porodami to się raczej puls bioder kojarzy, w związku przyczynowo-skutkowym rzecz jasna :D

Kocico! stężenia dziwactwa nie potrafię ocenić. Wiersz nie odpycha :)

a jak oglądasz palcami to jak?
a przed porodem i przed zapłodnieniem są drogi ;) w kobiecie
ale co ja Ci tu będę biologię wykładać
to takie nie-poetyckie

puls bioder - piękne!

pozdrawiam

Na mnie robi wrażenie. To napięcie wewnętrzne, pięknie w oczach odzwierciedlone.
Jakże ja je lubię widzieć. Ciąg dalszy w krótkich słowach, ale dla mnie bardzo przejrzyście.
Cóż, nie tylko skronie pulsują. Bardzo ładnie.
Pozdrawiam zauroczony,
Ja.

Dobrze że nie po-twarca ;)

ha!
mam fragment idealnie pasujący do tego, co tu napisałaś:
dawaj, kicia
dawaj...

doigrasz się, doigrasz ;)

pozdrawiam

a miało być tak miło
a tu po-twarcami do mnie ;)

po-zdrawiam

szczerze?

- ja też ;)