cała po-wietrzna

Klapsy spadały podłużnie, symetrycznie do siebie
w każdym okolicznym sadzie.

Drzwi otwierały się, inne szybciej, bez czasu
żeby zatrzymać.

Krążyliśmy wtedy, jak ptaki tuż przed odlotem,
zupełnie ogłupiali perspektywą

kilometrami ciągną się pola, wiatr prze w sienie-
katar nabywa się hurtowo.

***

Drzwi otwierały się, inne szybciej, bez czasu
żeby zatrzymać

w sieni każdego roku coraz więcej liści
gniją ich cienie, podłogami

wędrują parkiety z drzew, wiatr podnosi się
na wysokość

oczu sięga i mruży

Ciężko się interpretuje! Ech...

heh wiersz wydaje mi się bardzo ciekawy, jednak podobnie jak popszednik nie potrafię go zinterpretować... chyba poczekam z końcową opinią .

narazie pozdrawiam Espena Sway

odczuwam jesień
doskonale ująłeś Jacku, dziękuję

pozdrawiam

bardzo dziękuję za komentarze i zainteresowanie

jest ok, ale dziś akurat bez zachwytu.
bardziej podoba mi się druga część.
tak w kwestii tytułu, czy to jakaś moda?

wrócę tu jeszcze pewnie.

pozdrawiam
MZ

heh po kolejnym przeczytaniu muszę stwierdzić iż coraz bardziej mi się podoba i /nareszcie/ coraz więcej z niego rozumiem
daję +

pozdrawiam raz jeszcze Espena Sway

bardzo mnie cieszą powroty do moich po-tworów
a jeszcze milej się robi, gdy zyskują przy "bliższym poznaniu"
niezmiernie miło zaskoczona
pozdrawiam

Dobrze zbudowany klimat wietrzy i powietrzny i przeciągowy:)
pozdrawiam Nef

ma ten wiersz coś w sobie; jakiś klimat i nastrój przemijania, lekkiego smutku, melancholii; i piękny obraz wyświetla w mojej głowie...

pozdrawiam serdecznie

Ja, podobnie jak Michał, jestem zażartym przeciwnikiem wszelkich bombek i brzdęków, czyli myślników uwypuklających wieloznaczność (niechże się ten czytelnik trochę ruszy i poszuka wieloznaczności zamiast na talerzu mu je podawać) i kursywy, której nie cierpię, bo nie widzę dla niej uzasadnienia. Pewnie pytałem o jej zastosowanie już z siedem razy, ale ciągle nie przyjąłem go do wiadomości. Tyle jeśli idzie o gniewne posapywanie :)

Widzisz, Kocie, kolejny raz potrafiłaś zaskoczyć mnie klimatem wiersza, tu chyba budowanym przede wszystkim przez inne niż zazwyczaj w Twoim pisarstwie konstrukcje zdań, rozwinięte, rytmicznie powtarzające się na przestrzeni wersów. Dwudzielność wiersza - stary i bardzo słuszny chwyt, cieszy jego widok. Bardziej do przekonania trafił mi czas przeszły tego wiersza, zatem część pierwsza. Nie jest konkretnie powiedziane jak bardzo sięga wstecz - jednakże "krążyliśmy" odbieram jako wskazówkę na okolice dorastania; to też cieszy - któryś już wiersz znaleziony tu przeze mnie poruszający się w przestrzeni wiejskiej wczesnej jesieni - z dojrzałymi owocami, z soczystymi kolorami, z beztroską. To dobry wiersz, Kocie. Przyczynek do kociej, zaburzonej arkadii ;)?

f.

zdarza mi się pisać "intuicyjnie", stąd biorą się myślniki
a kursywa, czasami jest niezbędna (może akurat nie tutaj ;])

dziękuję za wyczucie klimatu i odzew

pozdrawiam