[jakiś święty od jesieni]

o trzeciej osobie gawędziarz wspominał tylko
ukradkiem wycierając z brody stygnącą zupę
mówił że popada zaraz po obiedzie

wtedy też była jesień podobna do innych
niepodobna do siebie nieznaczona jeszcze
ani powidłami ani żółknącym mchem
ot jesień jakich wiele

chłopcy siadali wtedy po tym jak pozbierali
kolana swoje i łokcie porysowane rżyskiem
wokół trzaskającego ogniska
aż pluło ciepłem pachniało wyzwaniem

wyzywali więc pojedynki na miecze i sztuczne
smoki klecili naprędce przygody latawce i śmiech
dużo śmiechu który zamierał jak tylko pojawiał się
tamten

nie mogli nie nazywać go dorszem przy każdym
uderzeniu kamieniem otwierały się w nim tylko usta

Bardzo dobry utwór, jak dla mnie. Ładnie skonstruowany, napisany bogatym językiem, a przy tym dobrze się go czyta. To rzadkość ostatnimi czasy.

Bardzo dobrze dobrane i napisane ostatnie dwa wersy, które można zestawiać z początkiem i tytułem.

Ze szczegółów, które można by ewentualnie zmienić:
ciepłego ogniska - pluło ciepłem - powtórzenie

Gratuluję Pani.

sanders

Zamiast "pogada", bardziej "opowie" może ?...(bo póżniej nie ma rozmowy, tylko opowieść...)
i zamiast dorsza ja widzę karpia :))(z dorszami widuję się znacznie mniej:) , nie no...żartuję oczywiście :)

Bardzo mi się podoba tekst, końcówka genialna...

Pozdrawiam serdecznie i lecę głosować :)

Kociczko - ładnie zawodzisz jak jesień - nie będę wywyższał części
Twej pracy nad ine - ale najbardziej mi wpadła (two)&(last) zwrotka
za świętymi nie przepadam, ale myślę, że tu - opisałaś jakiegoś
słowiańskiego, dawnego - ten Ci - mi miodzikiem
pozdrówko MN

ciut pozmieniałam, według Waszych sugestii,
za które serdecznie i z całego serca dziękuję

dziękuję także za czytanie i konstruktywne uwagi

pozdrawiam

ps. mam nadzieję, że teraz brzmi lepiej

I to pozmienianie na dobre wyszło. Bardzo ciekawie i klimatycznie Kociczko!
Pozdrawiam
Ja

Kocico, stworzyłaś w tym wierszu niesamowity klimat, dopisuję się do opinii popszedników

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)