akwarela

na markizach zadumy
przy nadziei dziewannach,
w pobielanych wazonach
dziś w sadzie biała manna

tu gorące południa
skrzydłobrzmiącym legato
przesłodką leniwość
na powieki mi kładą.

wrosłam w obraz zmysłami
aż się lękam poruszyć,
zachwyt ważką ulata
poza ramki mej duszy.

więc zawieszam w pamięci
jeszcze słońcem ciepłą,
zmalowaną tym słowem
akwarelę zakrzepłą.

Piękne! Pozwoli Pani-do ulubionych. Pozdrawiam ciepło. D.

to jest b.dobry i piękny wiersz,dlaczego gubisz rytm ?

No właśnie, jak już bawimy się w rymowanke na poły dziecięcą (co moze wyjśc bardzo pięknie) to trzeba byc konsekwentnym aż do bólu. Ten zagubiony rytm psuje efekt. A wierszyk mógłby być naprawdę słodki :))))

Czy ja też mogę do ulubionych? Alu czekam niecierpliwie na następny wiersz. Mam nadzieję,że chociaż w ten sposób ten tomik,którego nie udało mi się ''zdobyć',będę miała.'
Pozdrawiam pękiem jesiennych liści, E.K

taaak pięknie umiesz malować ,ale słyszałam że dziewanny to kwiaty śmierci,, wiesz coś o tym?

To ja też do ulubionych :)
Autorka udowodniła, że wcale nie trzeba z góry prekreślać rytmiki :) pozdrawiam

legenda mówi że rozsiewają sie najbardziej w miejscach gdzie ktoś zginął, pa!

Miło mi się czyta Twoje wiersze. Masz we mnie od dziś wiernego czytelnika:-)