siadaj pan

(Z cyklu: Cuda w Lesie Księżnej)

siadaj pan panie rewiński
wypij pan żywca jak człowiek
o Nim pogadamy

przed wojną panie to On mieszkał z nami w Kaczanach
ale jak ruskie nas wygnali to i Jego panie
i nie wiadomo gdzie On był przez tyle lat

ale dzisiaj przed kioskiem panie rewiński
to Go spotkałem wesoły był
pochwalony mówi panie

mieszka już teraz z nami tutaj
pójdę na górkę do mojej opowiem
popłaczemy ze szczęścia panie rewiński

Jest w tym wierszu coś bliskiego i osobliwego – dla mnie kawał poezji z ręką na pulsie i nawet bez poetyckich atrybutów - nie bez kozery powiedziałabym „płaczę ze szczęścia panie rewiński”. Pozdrawiam Arena

To ja się Pani Areno, uśmiecham z radości, na tej arenie, panie,

uważaj pan, rewiński, żebyś nie wyczerpał formy
dobry jest i tym razem
ale po kilku podobnych może się znudzić

pozdrawiam :)

DZB Kocico. Biorę Twoją przestrogę. Ale moje spleśniałe włosy pomogą może.

Niom... Przyjemnie się czyta. Bardzo lekko i zwięźle. O! Nawet pointa jest ;)

Pozdrawiam serdecznie

iii tam siedej pan
a na serio nice

ciekawie...... bardzo mi się podobało... coś w tym jest....

DZB. Tobie, Piotrze, Poeto, i Wam, Poeci, bardzo. Uczę się.

bardzo przyjemny ten pan rewiński, taki dobry słuchacz! pozdr,

Dz. Stasiu.
Dogodzi, jak się urodzi. (Stefan Rewiński)