[łamanie]

Złamać się. Nie można już dłużej,
a krócej sięga się tylko życia.

Przepić. Wszystkie zdjęcia,
którymi zastanawialiście się,
czy "zawsze" da się oswoić.

Bliżej siebie być od szumu
drzew rozsadzanych
ciepłymi dłońmi
na palce.

Kości nie zrastają się szybciej
niż dziura po człowieku.

Podoba mi się melodyka tego wiersza. Puenta bardzo dobra, choć mam wrażenie, że gdzieś juz slyszałem sformułowanie "dziura po człowieku".

Mi się podoba i forma i treść.

pozdrawiam /Arek

dziękuję bardzo

pozdrawiam

i mi się ta "dziura po człowieku" podoba
pozdrawiam

A jednak - tyle z łamania kołem (hmm, ile by dziś kosztowało koło do łamania (gdzież taki jakiś specjalny stolarz? (a koło do łamania s i ę? (czyli właściwie do wyłamywania się (czystego uskuteczniania się...?))))). Tylko że ta prześladująca nas cielesność - to właściwie prawie nie człowiek, to dolepione coś, na które trzeba się tak zużywać, zaufać i ogrzewać.

Pozdrawiam :)

dziura po człowieku, mimo, że się podoba
bywa bardzo bolesna

pozdrawiam


Nie jestem pewna czy prześladująca akurat
i czy zużywamy się na cielesność
czy też na coś całkiem innego

pozdrawiam


ale "myśleliście" ma zupełnie inną semantykę niż "zastanawialiście się"
chyba ;]

w każdym razie, jak widać
powoli wycofuję się z pisania
jakiegokolwiek

pozdrawiam