na oślep

od dawna księżyc
pannę latarnię
zapraszał na spacer
po niebie,
więc rozsrebrzona
z nadmiaru względów
nieśmiało doń mówi
- no nie wiem...

ja jestem stała
wręcz murowana
aż tak się nie umiem
zapomnieć,
ty jesteś zmienny
i lubisz przestrzeń
na oko pasujesz
więc do mnie.

prosty, ot ale bardzo ładny.


pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

końcówka trochę podupadła, może przez słowko 'więc' i można by trochę wersyfikację zmienić, no nie wiem, mam mieszane uczucia w stosunku do takich 'historyjek'

pozdrawiam
Tomek.

tylko spojrzę na księżyc.....podoba mi się! pozdrawiam.

Tomku, a dlaczego zmienić wersyfikację?
Mogłabym zapisać ją w jednym wersie 9 -10 sylabowym.
Ale uważam, że tak czyta się wygodniej. Nie lubię jak wersy wyginają się pod ciężarem szerokości. Od tego mogą rozboleć oczy :P
Końcówka podupadła? Popatrz, to dwa źródła światła, na oko niby pasują do siebie.
A gdyby tak byli ludźmi...
Dzięki za odwiedziny :)

Espeno, Le mal - dziękuję :)

Alu - to jeszcze nie koniec


Latarnia myśli,
Lampa ciemnieje
I rozsmucona
Płacze.
Tyś wolny księżyc
W górze szalejesz
Pewno się kochasz
Inaczej

Pragnę mieć dzieci,
Co światło dzielić
Będą na małe
Promyki,
Co będą latać,
Światłem migotać -
„Ja chcę mieć z Tobą
świetliki.”

z uśmiechem Jacek

Jacku, jesteś wprost Nie-mo-żli-wy!

skąd wiesz, że lampa
zaraz chce dzieci
dziś takie czasy,
niestety
że o luksusach
nie może myśleć
nikt nie chce
takiej kobiety.

i Przesympatyczny :)))

fajnie! miło !

Nie będę pyłem złota blasku
Księżycem zmiennym w gwiazd ozdobie
Lecz ukochaniem,gdy o brzasku
Spleciesz mnie dłońmi
Kto ? Nie powiem.

A może spotkamy się pod latarnią
o północy,któż to wie ?
Serdecznie pozdrawiam Alek

moi złoci, cóż to będzie
nie myślałam o tym wcale
stoi pod nią kilku panów
jest dwóch Jacków, jeden Alek.

Dziękuję Alku, pozdrawiam :)