[niejeden raz owocowałam śniąc] cz. 4

Garną się do niej, bo ma zapach inny niż zima.
Kapelusz zasłonił jej lewe oko, prawe
skierowało się ku górze. Spotkałam ją, na krańcu
snu, myślała, że spadnie.

Była wtedy niewidoma, kłamała leciutko
wyginając stopę, ściągając palce. Baletnica nieprawdy.
Paraliżowało mnie, że chodzi na pamięć.
Znaczyło to, że kiedyś doświadczyła wielu
miejsc, w tym moich.

Manekin wystawny
strojny żywym ogniem.

Kocico jestes jedną z moich ulubionych poetek "orgowych" i coz... no nie zawiodłam się na tym wierszu:)jak zawsze

Pozdrawiam
Agata

Hmmm... Skojarzyło mi się z "Płonącą żyrafą".

Nawet obleci, ale mam wrażenie, że nieco przekombinowane. Nie wiem, może nie mam nastroju na takie utwory.

wiersz ciekawy, choć bardziej mi się podobały poprzednie z cyklu

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

uwielbiam kapelusze, mam ich mnóstwo, ale zakładam tylko dla siebie, jak ty w swoim śnie, podoba mi sie twój wiersz mn. dlatego właśnie!