jak kiedyś

kiedy będziesz srebrzysta
i pamięć przywiedzie do nas
jak było blisko i daleko
zobaczymy
tylko chwile razem osobno
wokół dwóch żyć
troskliwe krzątania
od żarłocznej plotki przyjaciół
ucieczki
przez łzy uśmiechów
niespełnionych marzeń
zgodnych wyobrażeń nęcących
unikanie

pomilczymy o miłości
co syciliśmy upartym oddaniem
dla kochania
muzyką tęsknoty
o nadziei
na ślepej drodze

nie będziemy rozpaczać
ani win przywoływać
…bo nie wszystkie nasze

będzie jak kiedyś

tęsknoty,nadziei - teraz żałuję, że doczytałem do końca ;)


Pozdrawiam serdecznie

PS. Przeniesiono.

Panie Piotrze, z pokorą przyjmuję.

nic, narazie, nie przychodzi lepszego do oxfordu.