nad stawem

zapóźnioną nocą
jesienną to było
schodził księżyc łąką
wykąpać się w stawie

a za nim szły gwiazdy
panny świtezianki
nieśmiertelnie piękne
cichło najwyraźniej

zapomniałam kroków
bo z duszy ćmy złote
wszystkie mi do oczu
wskoczyły tak chciwie

ani się napatrzyć
nie mogłam do syta
ani napamiętać
manowcowcych nadziwień


03.12.2005.

Miłe przeżycie nad stawem jesienną nocą, szkoda tylko,że byłaś sama. Klimacik wiersza - super.

Pozdrawiam z nad stawu Jacek

Witam Cię Alu .wiersz biorę i lecę do ULU.
Pzdrawiam Cię mikołajkowo. EK

Pani Alu, pięknie Pani włada motywem, klimatem. Dałem się owładnąć i dam jeszcze nie raz.

Darku, jeśli władasz piórem, jestes mi bratem. A gdyby nawet tak nie było, to pewnie kochasz poezję.
Myślę, że łączy nas nas coś tak pięknego i wziosłego, że moglibyśmy darować sobie to: pan, pani - zgoda? :)
Jeśli zyskałam kolejnego czytelnika, to właśnie to jest dla mnie najwiekszą nagrodą :)
Ewunia - dziekuję. Dziękuję, za Twoje dobre serduszko :)

Jacku - masz na imię jak mój braciszek. Aj, mam sentyment do tego imienia.
W ogóle mnie nie było nad żadnym stawem. Znaczy byłam, tylko myślą. Pozdrawiam cieplutko :)

wyobraznię to masz nie od parady , nie będąc nad stawem piszesz op stawie, musisz duzo czytać o tych stawach,fajnie, a gdybyś tak była na zywo i widziała niebieskie żaby w godach, toby wyszedł piękny wiersz, pozdrawiam ciepło! pa!z plusem Es.

Wybacz Pani
dla mnie taki wiersz
jak uroczystość

na następny
włożę krawat

Krawat? Podoba mi się, nawet bardzo. Każdy facet w nim, wyglada na porządnego.
Dobrze więc, włóż ten krawat, tylko zdejmij "pani" :)

skoro ma nas
coś łączyć zdejmę

jeno z ust
nigdy z serca

Darku, powyższy komentarz jest wielce poetycki. Jak dla mnie, to wiersz.
Dziękuję za to wyznanie, schowam w serduszkowej kieszonce :)