Już wiem

Nie wiedziałam,
Że tęsknota ma zapach,
Gdy chodzę za nią ścieżkami
Na których wciąż pachnie
Po latach.

Nie wiedziałam,
Ze tęsknota ma oczy
I wpatrujemy się w siebie
W oknach i ścianach
Po nocy

Nie wiedziałam,
Że tęsknota ma słabe ręce,
Kiedy chwycić je chciałam
Mdlały, w czekania
Męce.

Nie wiedziałam,
Że tęsknota nie słyszy
Nie mówiłabym ci tego
Myślałam, że czujesz
To w ciszy.


10.09.2003.

jak dla mnie świetny wiersz. bardzo dobrze napisany :) pozdrawiam

Uważam, że trzecia zwrotka jest zanadto "wydumana". Pozostałe podobają mi się.

Pozrawiam

pozdrawiam.

a niby dlaczeo "wydumana" ? ja nie widze tego...nie wiem.

bardzo dopracowany woersz, podoba mi się budowa strof i ten rym
co do treści to nic odkrywczego,ale przedstawione w nowych szatach
całościowo duży plus

nisko się kłaniam i pozdrawiam

Dziękuję, Yasioo, Aniu W i Macieju :) Pozdrawiam niedzielnie, wietrznie i deszczowo.

Taki wiersz do zadumy. Dzięki sprawnej ręce i miłej tonacji, rzeczywiście godny jest uwagi (albo ja godny czytania). Duży plus.
Innymi słowy - kobieca intuicja jest stworzona do takich wierszy. Ciekawe, bo praktycznie wiersz taki poznac, przez właśnie taką subtelnośc.
Pozdrawiam!!!

Alu, miło subtelnie, pozdar plusem pa!

Dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam dwóch moich ostatnich gosci M. :)

dzie wuszka - jak ino cosik szwankuje, to może da się jedno oczko przymknąć?
Pozdrawiam z cosikiem :)

druga strofa...porwała mnie! cudownie to zinterpretowałas. Aktualnie tesknota ogarnia me serce, przez dluzdszy czas...Ale dopiero zrozumialam dlaczego sie gdzies tam wpatruje....w nią! jestem zachwycona...co sie zadko zdaza ;))))))