wszystko już było

wyławiam z morza niepamięci
myśli w amforach zaklęte
na zmurszałych stronach czytam
mity o życiu miłościach bogach

w oknie niebieskiego sztukmistrza
kopie kolorowe na wspak i wprost
syganatury bezwstydne
pod prawdą nie swoją
domagają się piedestału
ukradzione ordery błyszczą
fałszem dumne

rechot z amfory szyderczy
nadstawia drugi policzek
i prosi przebaczenia
a prawda kopie stawia wyżej
dla świętego spokoju

Chciałbym tak kiedyś napisać.

Stefciu, przekręć głowę na lewe ramię i dobrze popatrz. Widzisz ;-D
Jedno oczko przymknięte, nos i co?
A to? :-P ---> oczka nos i wytknięty jezyk
A to :-) ---> uśmiech
A to :-( ---> smutek

Dobrze! A nawet coraz lepiej. Pozdrawiam! J.S.

No to pozdrawiam D,a nawet BD. Alu, Jacku, Romanie.

Panie Stefanie: wzajemnie

Wie Pan, czytałem dzisiaj i wczoraj Pański WIERSZ "Kobiecość", o mojej HENRIETCE BYM NAPISAŁ TAK SAMO.

tylko trochę pewnie, niepewniej.

Stefanie - chyba napisałem wiersz o podobnym tytule, ale to tylko taka drobniutka dygresja, - wiersze o zupełnie czym innym
z ukłonikiem i pozdrówką MN