Po co ta jesień?

"W porze dla siebie najlepszej zostaniesz zabrana"
A teraz ciągle samotna rozpaczasz.
Ożywiasz kolorowe wspomnienia - ciągle zapłakana,
Tylko na samotność uwagę zwracasz.

Jesień mieniąca się złotem, dla Ciebie jest szara,
Przeszłości piórem kreślisz obrazy.
Wylewający żal, uśmiechem przykryć się starasz.
Do krzywd wzrastają błahe urazy.

A przecież złota jesień jest dla Ciebie stworzona,
W swojej ułomności - doskonała.
W samotności Ty siebie samą musisz pokonać.
Przed Tobą nowe życie -
nawet się nie spodziewałaś.

na rymowanych znam się bardzo słabo
tutaj widzę kulejącą treść i cudzysłów przyplątany z kosmosu na koniec pierwszego wersu
wydaje mi się, że to takie "gadanie" bez głębszej myśli...

pozdrawiam

Przy przenoszeniu rzeczywiście urwał się początek cudzysłowu.
Jan Paweł II powiedział: "Pan Bóg zabiera człowieka w porze zawsze dla niego najkorzystniejszej" Nie skojarzyłaś "jesieni" żeby nie powiedzieć starości - ograniczenia ruchowe, ale mnóstwo czasu na przemyślenia. Po co to jest?
W czasie tzw. "produkcyjnym" nawet nie ma czasu na pewne przemyślenia. Przygłądając się starszemu pokoleniu, narzekającemu na samotność -czasami zgorzkniałemu, kiedy ja gonię wczoraj bo o jutrze nie mam kiedy myśleć, zauważam, że jednak ten wolny czas po coś jest - no właśnie tylko po co???????
Zresztą to gadanie nie dla wszystkich.

Pozdrawiam Jacek

to ja tylko dodam, co do treści, ze ostatnia część do mnie przemawia, a jestem "młodziutka"
dziwne...? albo nie... coś w tym jest, ze nie chce się krytykować jakiś tam rymów... Pozdrawiam.