na antresoli

troszkę pani dzisiaj smutna,
że samotność, problemy,
że jestem taki dorosły,
i szpakowaty, i że uroczy...
tak, żona, dzieci, dom,
pani też..., że mąż daleko...
wie pani, też bywam samotny...
rozumiem, samej czasem nielekko,
tak, dzisiaj wieczór mam wolny,
oczywiście, jeśli pani tam lubi,
będę czekał, tak, zamówię stolik,
dobrze, i świece, w kąciku, na antresoli.

Bardzo miły wiersz na przywitanie nowego dnia.
Pozdrawiam Waldemar

Z uśmiechem...pozdr.

Jest tutaj prostota bez banału, jest lekki powiew związku zakazanego, zdrady, a wszystko to podane wykwintnie. Pozornie lekko.
Zdecydowanie na tak.
Pozdrawiam.

Pani Stefanie ale miło i nastrojowo.
Gdyby to o mnie chodziło to jeszcze kwiatki
by się zdały...Pięknie, podoba się.
Pozdrawiam serdecznie. EK

Ahoj, dzięki W.T., l.m., M.K., za wizytę oraz słowa miłe, Pani Ewo kwiaty przyniesie Cyganeczka.

To tylko maska, bo dopiero się zacznie po zgaszeniu świec...., rozpuszczą się zmysły! Pozdrawiam.

bez pieprzu kolacja może się nie udać;

no chyba że to scenariusz do telenoweli,
i będą następne odcinki /czyt. odsłony

Oto jest wiersz, jakie lubię! Superowo - z jajem, niezobowiązująco, w ciekawej formie, a i nie bez głębszego przesłania. Ode mnie plus. Z piątką.

Kawa podana na ławę (chyba będzie) o intrygującym smaku i aromacie inspiruje ciąg dalszy. Tylko te trzykropki wyrzuć - pomna swoich wyczynów z nimi mam uczulenie :))
Na +, nawet duży,
pozdrawiam/ V.

Dopiero teraz zajrzałam tu i całe szczęście. Wcale nie banalne, świetnie uchwycone, bo właśnie naturalne. Najprościej i bez nadbagażu – tak najtrudniej. Trafia! I to tam, gdzie ma trafić. Pozdrawiam serdecznie Arena