[z listów odnalezionych. kopia.]

zastanawiam się, do kogo piszę, kiedy między
mną a życiem rysuje się perspektywa, która zmienia.
coraz częściej zatrzymują mnie miejsca, coraz rzadziej
czas. zostaję, a mnie nie widać.

zastanawiam się, co wolno zostawić, kiedy jedna za drugą
odchodzą ode mnie godziny. modlitwy upraszczają się, a echo
jeszcze je skraca. coraz rzadziej trzymam się czasu,
coraz częściej miejsca.

zostaję, a mnie nie widać. zaczynam być, kiedy kończę.

Gratuluję. Mieć czy być? Naturalnie, że być! Pozdrawiam.

Nic, tylko pogratulowac :) I podziwiac...
Pozdrawiam.

a ja - co zaskoczeniem dla autorki nie będzie - na nie.

" Juliuszowi to Cezarowi przyznajemy listów wynalazek, toteż - sztuka ta, rozrosnąwszy się w okazałe drzewo do dziś, wygląda zupełnie inaczej. I cóż spostrzegam - iż ci szczególnie, którzy nie mają co robić, wytworne listy piszą!" C.K.Norwid

wskoczył mi ten fragment zaraz po przeczytaniu wiersza, fragment pozornie bez związku;
jeśli przyjrzymy się ostatniemu wersowi, to coś z tego istnienia poprzez list/pióro zaczyna się uwyraźniać;
analogicznie jest przecież z wierszem: "zostaję, a mnie nie widać, zaczynam być, kiedy kończę."
widzę tu pięknie podjętą magię pisarstwa, pisania, sztuki słowa pisanego, coraz bardziej - jak autorka podkreśla - wyemancypownego z Czasu, i odwrotnie, coraz bardziej związanego z miejscem: szuflady, biblioteki...itp.itd.
ale to wysoki abstrakt, wysublimowane myślenie - niełatwo o czytelnika

bardzo dobry wiersz! J.S.

a dla mnie jest świetny, takie rozmyślania nad... właśnie to jest to

zastanawiam się, co wolno zostawić, kiedy jedna za drugą
odchodzą ode mnie godziny

wg mnie bez "ode mnie"

a reszta:
świetny wiersz

pozdrawiam
lucy

Nie zdążyłam do Warsztatu, ale świetnie, że nic nie zmieniłaś. Bo takiego wiersza z zadumą nie napisze "ta druga połowa", a zachwyci się tylko połowę połowy. Podpisuje się pod komentarzem Jacka. Pozdrawiam serdecznie Arena

ale jak być nie mając? ;]
dzięki za miłe słowo

nic, tylko podziękować :)

jak to nie będzie zaskoczeniem?
jestem w szoku
;]

ojaaaa, ale komentarz :)
dzięki

ok, może jeszcze kiedyś ;]
dzięki

czasami ktoś ułoży
słowa w odpowiedniej kolejności, a
ja siedzę wpatrując się w monitor i
myśląc jak to się temu komuś udało.


mysz odliczyła dziesięć od lewej
i przesłała

/A

Przemijanie..., ładne.

Już Ci pisałam Kocico co o nim sądzę. Od pierwszej chwili bardzo mi przypadł do gustu, a że o gustach się nie dyskutuje... :) A poważnie - nie tylko go rozumiem ale i odczuwam. Jest dokończony i zaczepny. Zwraca uwagę, przyczepia się do myśli. Zostaje.
pozdr serdecznie
Weronika

Cieść, Kocie.
Pamiętam pierwsze Twoje. Ten tak inny i o wiele bardziej mi bliski.
Dalej pomilczę sobie.

Caluje,

Cat

patrząc na "całą" Twoją twórczość (no może nie całą bo ostatnio nie nadążam) ten tekst raczej nie wybija się, jest tu wiele dobrch myśli, zatrzymujacych, ale nie na tyle na ile bym chciała się tu zatrzymać. Brakuje mi chyba bardziej wysublimowanego (choc nie wiem czy to najlepsze wyrazenie) słowa.

zaczynam być, kiedy kończę.

przyznaję że końcówka zawodowa

pozdr. a

ps. a tak lubię motyw listów....

Bardzo refleksyjny...

Przestawiłabym tylko "się"
z
"modlitwy upraszczają się, a echo
jeszcze je skraca. "
na
"modlitwy się upraszczają, a echo
jeszcze je skraca.

Pozdrawiam

Takie rozmyślania budziły
i będą budzic w nas emocje
dlatego należy sie duży plus
Waldemar