tylko żal

ostatnie jesienne słońce
obrzuca złociste frędzle
dzierganym sztychem wyplata,
mereżkę w liściaste wieńce

nie szkoda mi nawet lata
i wiosny też nie pamiętam,
tylko ździebełka żalu
srebrnieją w czasu odmętach.

to wszystko przez szron na ustach
ścięty w nostalgiach najbielszych
i żal mi najmilszy z tobą
tych nienapisanych wierszy.


(***)


02.11.2005.

Ala, jak zwykle zwiewna i liryczna.
:)

ładne, nastrojowe

choć "frędzle choć tworzą ciekawy niedokładny rym, psują rytm, może jakieś inne rozwiazanie coby bardziej rozkołysać czytelnika

nisko isę kłaniam i pozdrawiam

Może "frędzelki".

muszę sobie założyc kajecik i przepisywac... To jest taka liryka, jaką lubię :)
( Mistrz jest dumny)
Pozdrawiam.

Michale, Twoje słowa oprawię sobie w ramkę :)
Su Arystokratko, Tobie także dziękuję. Niezmiernie cenię sobie Twoją opinię.
Macieju i Stefciu, chyba zostawię jak jest, pozdrawiam

Przychylam się do tego że wiersz
jest miły i czytelny .Duży plus Alicjo.
Pozdrawiam Waldemar

Stefciu, jaki tam uparciuch? To takie nieładne słowo. Nie jestem uparta tylko stanowcza.
To niby to samo ale za to ładniej brzmi :P



podwójnie

tak jakoś jest na tym świecie
ponoć od czasów prastarych,
że jedno z drugim się lubi
składać ze sobą do pary.

no weźmy chociażby przykład,
bo po cóż sięgać daleko,
nikt nie chce być pojedynczy
szuka dla siebie drugiego.

przed chwilą właśnie odkryłam
kolejną rzecz, a to heca,
że nawet rym w moim wierszu
się do drugiego zalecał.

jak dobrze być z sobą razem,
wiedzą już ci – co parami,
a ja o tym zapomniałam
więc stąd te wiersze z rymami.

dla dzie wuszki

Waldku, jesteś także moim stałym gościem, cieszę się kiedy Cię widzę :)

Ojejciu Stefciu! A jak ja Ci kiedys mówiłam, że masz o jedną sylabę za dużo, to też zostawiłeś po swojemu. Nie męcz mnie, bo mi ciśnienie podskoczy :P Pozdrawiam :)

o.k. Alu, ale zmień, co innego moje sylaby. Twoje mają być Twoje!

Odczep się rzepie!
- A właśnie, że się nie odczepię! :P