Zaufam

spójrz, niby niebo
mam ponad sobą
katedry drą
moje skrzydła,
bezkształty lęku
strzępią zimnem
baletmistrz wiatr
mnie usidla.

ale przy tobie
mam ufność gołębią
i swym spopielanym
zdumieniem
zmieszczę się w dłoniach,
gdy je roztulisz
w synogarlicę
przemienię.

i potem w niebo
twych oczu patrząc
to drugie uznam
za marne,
bo tylko ty
mnie nakarmiłeś
obłaskawienia
ziarnem.


08.03.2004.

Alicjo.... to chyba najcieplejsze zaufanie, jaki mi dane było przeczytać.... każda zwrotka jest przemyślana, dobór słów, rymy...całośc czyta mi się bardzo dobrze... Pozdrawiam i dobranoc..:)

Dziękuję Nata. Tutaj mało kto kocha rymy. Cieszę się, że Ci się spodobał. Dobrej nocki :)

I potem w niebo
Twych oczu patrząc - kto jak kto, ale takie rzeczy ???

zdecydowanie czegoś brakuje - zostaje to ciepło, ale czy to wystarczy ? Lepiej aż tak bardzo nie ufac :)
2 i 3 strofa - nie, 1 to majstersztyk.
Pozdrawiam.

Michaś, to na papierze tylko, nie naprawdę :) A propos, jakie rzeczy?
Poniedziałkowo pozdrawiam.

Ten też,ale zdecydowanie Twoje poprzednie.pozdr.

tak twoje poprzednie ,ten średni

pozdrawiam

ojoj, albo to jest żart, którego nie zrozumiałem
albo jakieś paskudne TWA
albo kk

w żadnym wypadku nie wyszło.
chyba jednak peelka nienasycona jest
tzn. kiepsko ją ukochany nakarmił
zianem obłaskawienia ;/

enter sam się wciska, kiedy coś piszesz? zepsuty?