proszę nie stukać......

Do drzwi i okien proszę nie stukać.
Ja chcę mieć ciszę i święty spokój.
Jestem zmęczona - muzyki słucham,
Mam stres wiosenny - każdego roku.

Więc nie zakłócaj mej samotności,
Swoim wywodem o elektronach.
Nie mów mi o nieoznaczoności...
Cała dygocę - ja rozsmucona.

Z nauki wyżyn spadaj na ziemię:
Plancka, Einsteina zostaw na boku.
Zamiast narzekać na ludzkie plemię
Swoim ramieniem mnie raczej otul.

Pomyśl - zakuta kochana "pało"
I wdrap się czule na me wzniesienia.
A jeśli tego będzie Ci mało.
To może spełnisz nasze pragnienia.



dedykuję dzie wuszczce za poczucie humoru

dobre na poprawę humoru :)

To "wdrapywanie się na wzniesienia" jest bardzo wiosenne. Pozdrawiam. Stefan.

Czasem to w doła trzeba zastukać
A echo niesie, dzie wuszka słucha.
I w tany ruszyć,
Myśli zagłuszyć.
Oj, zawsze chłopa zwiedzie dzie wucha.

jeśli zutylizujesz swój dołek to co Ci zostanie?
Zwycięży cisza.

Pozdrawiam Jacek

Piaskownicę czyni mój imiennik wespół z dzie wuszką;
sympatyczna zabawa w słowa i rymy, a nawet treść jest mi przychylna:

"zamiast narzekać na ludzkie plemię
swoim ramieniem mnie raczej otul"

jako jednorazowy wybryk można zaakceptować, a nawet nie można nie zaakceptować zważywszy na dedykantkę /dzie wuszkomania ogarnia narody, ma kobita charyzmę/; :))) J.S.

Jacku!!
czytam kilkakrotnie i nie załapuję - stylistycznie poprawne - nie wiem
To jest monolog powiedzmy "dziewuchy" skierowany do uczonego partnera. Początek wiosny ona rozdrażniona i........ uświadamia sobie sama, co by jej pomogło.
A propos dzie wuszki - była (a właściwie jej słowa) weną tego wiersza.
Pozdzrawiam Jacek