pełnia

zgęstniała pod nieprzejrzystym
nocą
pękam od naprężeń

a gdyby tak w pełni
rozpiąć siebie po horyzont
opuścić zatęchłe wylać ocet
niedojrzałych win

mimo lat powrócić

śmiało wejść
w wiekową skałę tak pewną
jak bruzdy kłosy i chleb

biały motyl
z krwi i słowa

nie spłoszyć
wyśpiewać głód
po ciało

''wyśpiewać głód
po kolejne ciało'' super i ładnie się komponuje z
całością.Młodego wina, nawet jak ocet nie wolno wylewać!
Pozdrawiam ciepło i konwaliowo. :)) EK

Fanaberko - tutaj każde słowo śpiewa. to jest... poezja.
Pozdrawiam.

"zgęstniała pod nieprzejrzystym
nocą
pękam od naprężeń

a gdyby tak w pełni
rozpiąć siebie po horyzont"

cudowności! fanaBerko! ścisk-am ES

Wiersz totalny, poezja witalna; pełnia - zjednoczenia z duchem i światem; przemienność bytów w blasku zmiennych faz księżyca; msza z ofiarowaniem i komuniką; świadomość siebie:
"biały motyl
z krwi i słowa"
Nic dodać - nic ująć.
pzdr. b

bardzo ładnie, lirycznie no i nie przegadałas ( ato jeden z głónych grzechów poezji:P) Plusuję a co:)!

Pozdrawiam cieplutko
Agata

podajesz na dłoni obraz
widzę go tak wyraźnie, motyl drży pod pędzlem
formuję go i wprowadzam własne powikłania, zrozumienia, wzruszenia

poprostu...poezja

Skwaśniałe wino nigdy nie dojrzeje. Ocet jest dobry, ale najwyżej na zimne nóżki ;D
Dziękuję Ci serdecznie za konwaliowe słowa :-)
Fanaberka
:-)

Dziękuję, Michale, zwłaszcza za słowo "poezja"
Pozdrawiam
Fanaberka

Dziękuję, Stasiu :-)
FanaBerka
:-)

Dziękuję, Bezecie.
Warto było spędzić burzę pod winogronowym dachem i napisać wiersz, który zostanie tak przeczytany.
Pozdrawiam
Fan
:-)

Czasem bym sobie pogrzeszyła, a co:-)
Dziękuję.
Fanaberka

Cieszę się, poetko-malarko, że zobaczyłaś ten obraz :-)
Dziękuję.
Fanaberka
:-)

"gdyby tak w pełni
rozpiąć siebie po horyzont"

wprost wymarzone na sygnaturkę - piękny wiersz

pozdr

Warto było przeczytac takie dzieło.
Bo nie każdy tak potrafi.
Waldemar

Sygnaturka?
Pomyślałam, że wyjęta z kontekstu wiersza brzmi trochę zaborczo, władczo. To raczej nie dla fanaberek.
Ale dziękuję.
Również pozdrawiam.
Fanaberka.

To trochę straszne: i krew i słowo, ale motyle takie właśnie są.
Pozdrawiam, dzie wuszko.
Fanaberyjna Fanaberka :-)

Dzieło :-) No, no, wiersz się zaczerwienił :-)
Dziękuję.
Fanaberka

wracam i wracam i...zabieram do ula, nie ma co się zastanawiać :))

a gdyby tak w pełni
rozpiąć siebie po horyzont

piękne, robię do tego grafikę:)
pozdr./V.

Tylko proszę, pokaż mi tę grafikę, jak już będzie gotowa!
Dziękuję, Miłko :-)
Fanaberka