nie dość że

czemu mnie znów na dobranoc
zasmętną dumką kolebiesz
aż senność się rozmyśliła
po tak żałościwym chlebie

pewnikiem już dziś nie przyjdzie
bo całkiem się zestrachała
gdziesik zawisła niebożę
na czasu rozeschłych ramach

kto mi zaplecie hamak
z pomataczonych wątków
w bredzidła myśli owinie
do końca czy od początku

I po cóż tę śpiewkę losie
na jętkach molowych stroisz
nie dość że nażyć się nie dasz
to jeszcze mi skąpisz roić


07.06.2006.

zawsze kojarzyłem twoje wiersze z lekkością rymów, a w tym męczyłem się niemiłosiernie, łamałem język kilkukrotnie

przy trzecim czwartym czytaniu było znacznie lepiej, ale na pierwszy rzut oka było ciężko

pozdrawiam

Ech Macieju, tak mi przykro. No i jak Ty żyć będziesz z połamanym jezykiem?
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :)

no właśnie a dziś randka i jak się będę całował(-:

pozdrawiam

Chyba się popiołem posypię na znak żałoby.
Proszę o naznaczenie pokuty.
Nie martw się, do wesela, znaczy do randki - zagoi się :)

już wiem co zrobię poczytam inne twoje i język będzie znów zdrowy(-:

No mam nadzieję, że Ci się zrośnie :)

Alicjo - za kare 106 razy przeczytac to na głos:

"po tak żałoścliwym chlebie"

a cała reszta - nie wiem na ile poprawna jest ta stylizacja, ale pewnie wpadnie mistrz Dariusz. Ja sobie po laicku ocenię, że pysznie.
Pozdrawiam.

Michaś, Mistrz Dariusz jest jest stylizatorem scenogragraficznym poezji?
Lękam się cała, po laicku.
Dziekuję i pozdrawiam :)

A ja lubię takie "mordoklejki" (ew. "językołamki":)
- polszczyzna piękną jest i basta! :)

Mam dwie uwagi, obydwie do słów z 1 strofki:
masz tam "zasmetną" - czy nie powinno być "zasmętną"?
masz tam także to cytowane już "żałoścliwym" - czy nie lepiej jednak "żałośćcliwym"?

Pozdrawiam, jak zwykle rad z odwiedzin:)

Panowie, panowie...! Takie zdolności słowotwórcze świadczą o wielkim kunszcie literackim i poetyckim autorki dzieła. Zresztą widać tu odniesienie do języka staropolskiego, co mile jest widziane w tym czasie szczególnie, gdy dużo mówi się o konieczności rozwijania uczuć patriotycznych wśród młodzieży. A do tej dziedziny należy również pokazanie piękna języka polskiego, jego bogactwa i złożoności w wyrażaniu uczuć.
Ja widzę w tym wierszu dziewczynę wiejską, która wylewa swój żal i tęsknotę, boć przecie nutki molowe to smętne i żałośćliwe ( dla mnie tak chyba się pisze ) pienia tworzą... Ale taki to już los owej niebogi, którą zasmętna dumka kolebie w nocnych bredzidłach, bo nie przyszedł, szelma ani chybi..., a miał być!!!

Pozdrawiam miło Piast

Ja tak jeszcze dumam: a może w ogóle "żałośćckliwym"?
No Alicjo - pełen wachlarz możliwości co do tego jednego słówka:)
Pzdr!

Panowie, poprawiłam! Dziękuję za cenne i celne uwagi!
A bo ja gapa jestem pierwszej klasy. I do "Fabrycy civ." tak dałam :(
A tam, poprawić nic nie można i teraz się wstydać muszę.
Pozdrawiam wdzięcznie :)

Alu, ja się nie męczyłam czytając, wręcz odwrotnie, bo lubię alicjowe rymowanie, ale te smutki co spać nie dają goń, bo łazęgi się jeszcze zechcą zadomowić.
Wolę jak obcujesz z tymi radosnymi psotnikami wywołującymi uśmiech czytającego.
Wiersz przedni i te słowa takie inne, takie Twoje.

Pozdrawiam ciepło

Beenie M - jak nie zapomnę, to weselszy będzie następnym razem.
Dziekuję i pozdrawiam gorąco :)

porywający utwór, więcej nie pisnę, bo jak Mistrz wpadnie, to dostanę bęcki za wygadywanie głupot, pozdrawiam serdecznie

Darku, jaki Mistrz? Przecie to Ty we własnej osobie!
Szybciutko mów, co i jak? :)