* * * Bez tytułu 18

Rozmawiały dwie
modlitwy faryzeuszy.
Unosiły się cieniem
i splatały w warkocz,
pełznąc nieśmiało ku niebu.

Oto wiarołomcy
co ich zdrada pali.
A czas taki
że niewielu zostało,
tych co choćby
posmak winy czują.
Więc zdrada w nas kwitnie?
Wszystkich?

Zostaje tylko,
ostatnim tchem wypluta.
Inwokacją do nadziei
podszyta ledwie,
modlitwa o przywrócenie
..........................ducha.

2 pierwsze napisane całkiem ładnie, bo plastycznie, ale treścią mi nie leżą;
trzecia lepsza; tylko te kropki mnie jakoś drażnią;

pozdrawiam
ewa

a mnie trzy ZDRADY w drugiej strofce denerwują, nie dało by się jakieś synonimy wstawić

i ogólnie nie moja estetyka,tematyka
więc wiersz jest mi obojętny


pozdrawiam

Czy nie powinno być raczej "dwóch faryzeuszów" , to "dwojga" jakoś mnie drażni, chyba że jeden z nich to kobieta.
Akurat mnie słowo zdrada nie denerwuje -adekwatne :) ale fakt wiersz dla amatorów takiej tematyki :)