na brzegu

moja nadzieja jak morze
właśnie zakwita żaglami
z rozpaczy wschodzą prześwity
przeszłość roztłukę o kamyk

z zazdrosnej o wodę studni
nie będę już szczęścia pożyczać
pragnienia przestaną płakać
o skały roztrzaskam ten zwyczaj

tylko mi jeszcze źrenice
czasem się mylą srebrzyście
niewiarą o to czy moje
lękiem czy jest rzeczywiste


07.09.2006.

pielęgnuj nową nadzieję
lecz nie roztłukuj przeszłości
do czego szczęście porównasz
gdy już na dobre zagości

niechaj źrenice się srebrzą
szczęśliwe krople puszczają
bo wiedz że nie tylko z żalu
z radości też wymiękają


Pozdrawiam i szczęścia życzę

moze możnaby zrezygnować w ostatnim wersie z "jest"? Lubie Twoje teksty za płynność i tym razem się nie zawiodłam:) Dobry wiersz

Pozdrawiam
Agata

To ja tak też na tak...
(do 18 mnie nie ma, tylko w gości wpadam, więc skrótowo...)
Pozdrawiam :)

Alu, w związku z Tomaszem Niewiernym, mogłabyś być Alicja Wysocka-Niewierna lub Alicja Niewierna ;)))

treściowo ciekawie, ale forma i wykonanie
mnie nie przekonuje, jakbyś łapała wiatr, a
potem obierała zły kurs:(
szkoda.

Pozdrawiam
:)

to ze kobiecy nie znaczy że dobry. jest kiepski i bezczelnie wtórny

-zazdrosnej o wode studni-
Bardzo ładnie to wymyśliłaś.
Pozdrawiam Waldemar

a co ma do tego dział? podziały są w głowach