* * * Bez tytułu

Szpital w pierdlu miał swoje uroki,
wyrywanie zębów na żywca.
Śniło mi się, że broń czyni wolnym.
Byłem panem niezmierzonej przestrzeni,
na metrze kwadratowym.
Towarzystwo nic nie wiedziało o poezji
i nagminnie psuło herbatę.

Dowcipy jak żyletka
i kapiące poczucie czasu.
Moralne dylematy ustąpiły pierwszeństwa.
Nuda, tyle pamiętam.

Nauczyłem się śmiać z siebie
i nie mam sennych koszmarów.
Potrafię czytać jak leci,
od starej gazety do Mistrza Eckharta.

a co ma ten mistrz Echart do wyrywanych zębów?
po za tym wiersz skromnie mówiąc - z ukłonem
dobry, bardzo dobry
z ukłonikiem i pozezją MN

Wiersz porusza istote zycia
ktora nie którym wydaje sie
bezsensowną .
plus za całośc i odwagie
Pozdrawiam Waldemar

Podoba mi się ten wiersz jako całość. Świetna ta opowieść. I ładne metafory:

"Byłem panem niezmierzonej przestrzeni,
na metrze kwadratowym." - genialne

"kapiące poczucie czasu."

Podoba mi się, ale oczywiście z każdego powodu, tylko nie z tego jednego, że o pierdlu, tzw "problemy społeczne" mnie nie obchodzą....

Po prostu dobrze napisane...