z drogi

nocy podobnych do pierwszej
- niespokojnych przerwanych
tak wiele

rzeka jest twarda jak dno łodzi
ale niekiedy płynie tak bardzo
że nurt na jej brzegach zamienia się w głębię
i nawet dęby w gęstych splotach
z wywróconym niebem a ziemią
bujają się w obłokach śniąc o żaglach

pomiędzy nie ma
nic – nawet gałęzi na której mógłby przysiąść

listopadowy zmrok
nachylony pod złocistą kapą
rozdaje strzępy fioletowych liści

wygładzam serwetkę na stole
skoro świat jest z żelaza
może trzeba go brać
żelazem - ale czy w dłonie

bezdźwięcznie
w przedostatni miesiąc roku
z drogi liści




.

Był w Warsztacie http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=49607#dol

Może i ładne –
tylko nudne.


pozdrawiam

Wierz mi się podoba. całośc jest fajna, ma w sobie melancholie listopadowych dni. jednak jedna rzecz jest dla mnie niejasna, chodzi o te dęby. Nie rozumiem tej przenośni splecione nad brzegiem rzeki. Dąb (symbol Peruna w mitologi słowiańskiej) nie pasuje dla mnie w tym wierszu. Za bardzo rozbudowujesz znaczenie tego drzewa. Rozszerzasz znaczenie tego drzewa. Według mnie niepotrzebnie. Choć może masz powód ku temu. Tego nie wiem. Fajny wiersz ale z tym dębem mi się nie podoba ze zględu na znaczenie tego drzewa w symbolice (ale to tylko moje odzucie). Pozdrawiam

powoli zaczynam mysleć, że listopad to bardziej wpływowy poetycko miesiąc niż maj czy czerwiec. ;)

kilka fragmentów dość ciekawych, aczkolwiek całość trochę za bardzo rozciągnięta. zminimalizowałbym w miarę możliwości. przedostatnia najbardziej się podoba. pozdrawiam.

Fanaberko, myślę podobnie jak fu... są naprawdę ciekawe fragmenty, a całośc można nieco przyciąć. O wiele latwiej pisać komuś, co nie gra, a często naszym próbom pisania tak wiele brakuje... chyba się nie gniewasz...:) Pozdrawiam.

Zupełnie nie mój styl, za dużo w tym cudów natury ;). Niemniej jednak spodobał się, przeczytałem dwa razy. Wyjątkowo pasuje do niego to zwykle nietrafne określenie - ładny.

Więc daję plusa.

I pozdrawiam serdecznie,
Gaspar :-).

troche ckilwe i pensjonarskie miejscami, ale
są intrygujące fragmenty, np.

rzeka jest twarda jak dno łodzi [...]
że nurt na jej brzegach zamienia się w głębię

ale tego: ale niekiedy płynie tak bardzo
nie mogę przełknąć, po cholere ta wata, za dużo
za dużo, wg. mnie trzeba ciąć i więcej takich jak wyżej
miejsc w wierszu umieścić, mocnych i pięknych.
pozdrawiam

a mnie tak jakos ku zadumie...
Byłem przed chwilą w Z - tam to sa kwiatki dopiero...
Ja na tak.
Pozdrawiam.