przenikanie

jestem tatuażem na twoim życiu
najlepiej mnie widać obok
albo kiedy napinasz struny

ciągle zmywasz pod czasem
rysunek coraz bledszy
ale bez okularów uchodzi

w dotyku jest jak wczoraj
na naprężonych pośladkach
nawet zadowolony
że razem

Stefanie bardzo ciekawy pomysł.
Potrafisz przenikać.PozdrawiaM.

w dawnych kulturach tatuaż był czymś ważnym, mówił o poziomie i stopie rozwoju itd ... a teraz? każdy "se" może, no tak - ja to nazwę "przenikaniem" kultur (jak na meczu - ty mi swój proporczyk - ja ci swój)
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Kurcze, musze zobaczyc, czy nie mam Stefana na sobie gdzieś - bo to "razem" mnie zaniepokoiło :)
Pozdrawiam.

Bardzo dobre. Tatuaż na twoim - czym? - życiu? czy rzyci(u)?... ;-)))
I cóż, że rys blednie, skoro w dotyku on ciągle ten sam? Jasne, że uroda nie najważniejsza! Ale teraz świat jakby o tym zapomina, więc dobrze, że przypominasz, Stefanie, i to w taki niebanalny, niekonwencjonalny sposób. :-)))
Pozdrawiam.

smutne i spokojnie radosne zarazem; Stefanie, napisane w miejscu o którym myśle, czy już za zimno ?

pozdrawiam

zrezygnowany, z dystansem w którym schowały się emocje.
nie wiem czemu wcześniej nie czytałam Twoich utworów. ten mi zapadł się w głowie.
pozdr

No to witam, dziękuję, pozdrawiam, Stefan.

Nie dla mnie, pozdrawiam
:)

wiersz wysublimowany i jest! Stefanie - przenikasz...ale w "naprężonych pośladkach" nadal jesteś sobą; :))
J.S

Zadowolony, że ma dwa pośladki razem :)