ojciec-syn-strategia

nie mów głośno przy obiedzie,
że w kościele już nie bywam,
proszę przyjmij oto w darze
uśmiech piąty w mym zestawie
i uraczyć nim waść może
towarzyszy w tej oborze...
Dziś znów wszyscy się spotkamy,
na odległych nam planetach,
by jak zawsze obradować
przy wzruszeniach i podnietach
Waćpan może zabrać słowo
nie za dużo, tak z umiarem,
i dwa razy kiwnij głową
- dwa wystarczy w zupełności
by zabawić moich gości
Nie kaszl proszę, nie patrz też
nikomu w oczy
Potem słuchaj, nie przerywaj
-sukces dziś jest nam pisany
A na koniec, jeśli łaska,
wstań od stołu chwiejnym krokiem...
krzyknij, żeś jest po mej stronie
dodaj naraz :
-że JAM winien być w koronie!!!!

Ciekawa myśl,życiowa,prawdziwa,znana mi nie od dziś. Więzy krwi to nie zawsze więzy ducha. Kiedyś ktoś mi to powiedział,więc i ja mówię Tobie.

może jest zamysł, ale gubi się wśród beznadziejnego zapisu
wiersz zdecydowanie nie dla mnie, więc nie oceniam
btw. muszę w końću przeczytać valis
pozdr

Wiersz pasuje do sytuacji, w której się znajduję... Lecz mimo to - nie dla mnie. Rzeczywiście nieco beznadziejny opis... Pozdrawiam.