w zapomnieniu

za twoje i moje winy
przepraszać nie umiem
jestem niedoskonała
jak potrafi być człowiek

to nie była droga do nieba
otwarta w twoich ramionach
we śnie też się umiera

nie dane było zapomnieć
i uciec myślom zazdrosnym
w inną stronę adresu nie ma

wiersz sprawia wrażenie miejsca w którym już się było, coś tam swita w pamięci ale człowiek nie może do końca skojarzyć faktów ze sobą

czyli pewna powtarzalność ukazywanych obazów która tu się pojawiła spycha oryginalność utworu do kąta i można przejść przez tekst obojętnie
a mój subiektywizm właśnie tak zrobił

niemniej pozdrawiam
już nieco sennie i ziewająco(-:

Macieju!
Codzienność wzrusza nas, boli, czasem zachwyca
i przeraża powtarzalnością.
Cóż ,nie trafiłam w gusta,
ale cieszę się ,że czasem odwiedzasz.
Dziękuję i słońca życzę:)

niby daleko od "oryginalności"
ale
podoba nam się to co znane, swojskie

Do mnie subiektywnie bardzo trafiło! Walorów warszatowych nie oceniam, bo tu emocję wzięły górę... :)

za twoje i moje winy
przepraszać nie umiem
(...)
to nie była droga do nieba
otwarta w twoich ramionach
we śnie też się umiera
(...)
w inną stronę adresu nie ma

A to najbardziej...

na mnie nie działa takie pensjonarskie pisanie, ale amatorzy są, jak widać;) pozdrawiam

Kyo!
Dziwne byłoby gdyby wszystko
na wszystkich jednakowo działało- nie uważasz.
Każdy wiersz ma swojego czytelnika.
Dziękuję za zajrzenie.
Słońca!

Pamiętam z W.
Więc nie zmieniam zdania.
Nadal mi się podoba.
I z chęcią go ponownie przeczytałem.
Pozdrawiam

To ja tak w pospiechu (komentarz, nie wiersz, bo Ten już czytałem wcześniej :)
Zmieniłbym 6 wers, ta "droga do nieba" prowadząca przez ramiona trąci trochę, że tak powiem, maturalnym egzaminem dojrzałości...
Proszę przemyśleć uwagę :)
Pozdrawiam za to seeerdecznie!

bardzo

pierwsza część brzmi jak refren pieśni
a może dopisałabyś czwartą część?

z ukłonikiem i pozdrówką MN