* * * Bez tytułu

Jeden klecha w połatanej sutannie
i pracownik opieki społecznej po przejściach
Wybrali sobie drogę bez aplauzu
wypchną czasami kogoś z sadzawki
Ojciec lub matka zamiennie

Niektórzy chłopcy wyrośli i wracają
długa droga od pierdla do kasy
Pieniądz załatwi sprawę
przywróci blask kamienicom
Brud zamieciony pod dywan
wypełznie na przedmieściach

To jest przeszłość bez sentymentu
wspomnienia przetarte i zakopane
Relief skóry jako dowód
To jest przyszłość bez emfazy
ustabilizowane tętno bez afektu

Czasami chciałoby się wrócić
do naiwności dzieciństwa
Do pasteli i łagodności traw
Każdy to miał
choćby wyłuskane
z potłuczonego szkła

coś tu jest
ale niech ma choćby podtytuł
pliiiiiiis
z ukłonikiem i pozdrówką MN

i chyba jest błąd: bród - brud. nie rozumiem też sensu tych dużych liter. pozdrawiam.

Nie rozumiem zupełnie pierwszej strofy (i związku słów, i sensu dużych liter).
Reszta jest dla mnie jasna: peel wspomina swoje dzieciństwo w patologicznym środowisku, z którego niektórzy "wyrastają" i po wyjściu z więzienia usiłują uczciwie zarabiać na życie. Na ogół im się to nie udaje (wiadomo, dlaczego). Peel chciałby wierzyć w możliwość resocjalizacji i spełnienia marzeń, naiwnie, jak wtedy, gdy był dzieckiem, wierzył, że jest szczęśliwy i bawił się wśród potłuczonych szkieł (z braku trawy). Tak rozumiem ten wiersz i to mi się podoba (choć lepiej byłoby bez tych dużych liter).
A pierwszą bym wyrzuciła albo rozjaśniła. :-)