* * *Bez tytułu

Nadzieja zbita mięsem
jego bezwzględną nagością
Opowiadacze dobrej śmierci
mydlą opuchliznę
toczoną filozoficznie pianą
Z głębokości fotela
łatwo strawne aromaty
Smród strachu zbyt daleki
by zamieszać w świadomości
Niesłyszalną kaskadą
czyjeś niebo spadło na fortepian
Opowieści ze szpitalnego korytarza
niesione stukotem chodaków
Łzy bez odzewu
zderzające się z ciepłym
parującym jeszcze ciałem
Tam i nigdy z powrotem

Fakt były dwie literówki;-)
łatwo strawne z akcentem na łatwo
Fortepian i niebo ma pokazać pewna absurdalność sytuacji

pozdr

Acha. Rozumiem, że czyjeś niebo spadło, i to niewidzialną kaskadą. Ale ten fortepian? Dlaczego akurat na fortepian? Dlaczego nie na szpitalne łóżko na przykład? Ten fortepian mi tu... nie gra. Do niczego się nie odnosi, nic nie znaczy (w moim odbiorze).
Pozdr.

hmm owszem ciekawy wiersz.Mi się wydaję że fortepian dlatego iż z tego co pamiętam w starych kreskówkach zwykle coś spadało na fortepian i go niszczyło -może to było źródłem inspiracji.Mylę się?

Nie pamiętam takich kreskówek. Ale jeśli nawet kiedyś były, to przecież kreskówki oraz akurat zawarty w nich fortepian nie powinny być użyte jako metafora śmierci... Takie jest moje zdanie.

ja nie wiem jaki był zamysł autora, ja tylko spekuluję Oxyvio:). Być może chodziło o jakiś komizm tej całej sytuacji, o jakąś groteskę porównującą śmierć z obrazem z kreskówki? Jak już powiedziałem-nie wiem.Poprostu takie mam skojarzenie z tym fortepianem.

Czyjeś niebo spadło niesłyszalnie na wielki instrument, instrument jest wielki(fortepian) ale niesłyszalny bo nieba spadają co chwila, może być tak;-) Ale tak naprawdę w szpitalu widziałem nieużywany fortepian, absurdalne miejsce dla fortepianu.

pozdr