dla kogo wiersz?

Skromna żona poety, w naiwnej niewiedzy,
Sweterek śliczny dzierga swemu mężusiowi.
Oczka płyną po drutach, nie wchodzą sąsiedzi,
Pan mąż dziś posiadł wenę, więc niech sobie tworzy

Wzrok na męża skieruje, od czasu do czasu,
Bacząc czy z nim dobrze i czy nie zachorzał.
Bo on jest jakiś dziwny, oczy pełne blasku,
Rozpromienione lico - duszę trawi pożar.

Myśli, że wieszcz przeżywa dla niej przecież pisze,
Dozgonne swe uczucia, przemienia w wyrazy
Więc bardzo się postara by sweterek wyszedł
Zrobi z przodu warkocze - będzie mu do twarzy.

Północ dawno minęła, kończą już oboje.
Ona zszywa sweterek, i rękawy składa.
On dobrał metafory, dał się wenie ponieść,
Ostatnią strofę kończąc sens chce dziełu nadać.

Przymierz moje kochanie ten piękny sweterek
Może na mnie wylejesz swych uczuć strumienie?
A tu ranią z ust słowa, aż do bólu szczere:
"Wybacz nie mam ochoty, rozbierałem wenę."

Przemiłe żony wieszczów: Wy miejcie baczenie,
Gdy wasz chłop wiersze pisze, wzdychając zbyt mocno.
Czy aby z jakąś weną przeżywa spełnienie
A wam do końca życia - zostanie samotność.

wiersz "wyliczony, wyśredniówkowany"
z sympatyczną puentą, tylko tak czytam:

wy miejcie baczenie,
......
Czy aby z jakąś weną przeżywa spełnienie

wg mnie chyba lepiej czytałoby się


wy miejcie baczenie,
........
Czy aby tylko z weną przeżywa spełnienie:)

Pozdrawiam

z jakąś weną, tylko z weną.

Bez przesady - ten poeta z byle kim się nie zadaje jeśli już to tylko z weną
:))

pozdrawiam i dziękuję Jacek

Myślę, że nic nie stało by na przeszkodzie aby powstał drugi.
Tylko z drugiej strony stołu.
Gdzie mąż na paluszkach wokół małżnki poetki,
a ta czas swój spędza z jakimś natchnieniem ;))
Pozdrawiam

Myślałem o odwrotnej kombinacji niż zawarta w Pańskim utworze.
Więc chyba tak :)
Pozdrawiam

Pewnie jest takie spełnienie i trudno czasami się od tego uwolnić,
a bez tego żyć nie można. Ciekawa myśl została zawarta w tym
wierszu. A moja bardzo drobna uwaga:
"Ona zszywa sweterek, rękawy prasuje" - prasuje?
Widać, że wiersz napisał mężczyzna, który sweterków nigdy nie
dziergał...
Ale miło się czytało. Pozdrawiam

z poetą lepiej rozbierać wiersze
niż jemu dziergać wełniane swetry
bo choćby chęci były najszczersze
lepiej oceni wytwór poetry

Jacku, Anna Siedem ma rację, swetrów nie prasujemy - poszukaj zamiennika.
pozdrawiam serdecznie

Przemiłe Panie dziękuję. To fakt - nic nigdy nie dziergałem. Wpadka merytoryczna trudno. Zmieniłem - może będzie lepiej.

Serdecznie pozdrawiam Jacek